nr. 7 Algonquinpark

16 mei, Algonquinpark (of terwijl Black Bear Country)
Nadat we ‘s morgens de camper hebben volgestouwd met boodschappen voor ruim een week, de tank hebben volgegooid en het propaan hebben aangevuld, rijden we eindelijk - na een rit van inmiddels al zo’n 2000 km - het Algonquin park binnen.
Er loopt hier slechts één weg en dat is Higway 60, deze loopt door het zuidelijkste deel van het park. Vooraan staat een soort van tolpoort waar je je kunt melden en een dagkaart etc. kunt kopen. Het bezoek van een nationaal park kost ca. 100 dollar. Daar krijg je dan een pas voor die je aan de spiegel van je auto hangt. Dit park is een provinciaal park en in ons geval worden de kosten voor een pas betaald door ons verblijf op de camping.
Omdat we wilden wandelen, mountainbiken en “canoe-varen” werd we verwezen naar camping “Lake of Two Rivers”. Echt Indianen taal.
De campings zijn hier erg ruim opgezet. Per plek minstens 250-300 meter, midden in een groot bos aan een meer (het Lake of Two Rivers). Nu nog wachten op de bevers, zwarte beren en de moosen.
Op de camping ga je van de ene verbazing over in de volgende. Groot, groter, grootst blijken de auto’s en de caravans. Met daarbij op elke site een vuurplaats waarin het de bedoeling is om heel veel hout te verbranden. Omdat het vuur dan toch al brand kun je meteen aan de bbq. Dat gaat de hele dag door. Mooi om te zien. Daarnaast zit iedereen rond het vuur (lekker warm) in plaats van in de camper of caravan.
Omdat het water vullen van de camper in Ottowa niet goed was gegaan - veel te weinig water- moesten we op dag 2 naar een vulpunt voor water, en handig op dat zelfde terrein kon je het vuile water lozen.
Weer een paar kilometer verderop een informatiecentum met wifi .(wifi was niet aanwezig op de camping) en waar een tentoonstelling over hat park is ingericht. Interessant om te lezen en te zien hoe het er vroeger aan toe ging. Er is heeeeel veel hout gekapt.
Omdat we toch al in de buurt waren, hebben we een wandel- en klautertocht gemaakt die aangegeven stond als de “Beaver Pond” trail. Heel mooi om te zien dat bevers de natuur beheren door als een waterschapper dammen en meren te beheren en de waterstand te regelen. Wonen ze ook nog in een burcht midden in de ontstane grote meren (vanwege die dammen die ze gemaakt hebben). De burcht is alleen via een onderwateringang te bereiken. Erg mooi om te zien. Alleen tijdens de wandeltocht hebben we helaas geen enkele bever gezien.
Jammer, maar wie weet…we zijn er nog bijna een week.
Beren en mooses hebben we wel gezien. Alleen staan deze al een paar jaar erg verdacht stil… oh ja, ze zijn opgezet.

18 mei
Tijdens de mountainbike tocht over een verlaten spoorbaan, waar men vroeger het hout over vervoerde, hoorden we wel het gehuil van een WOLF. Later lazen we dat er ongeveer 300 zijn in het park.
Nog meer getallen; bevers ook ca. 4500 kolonies, beren ca. 2000 en mooses?... daar zijn we nog niet achter. (alleen al in het Algonquinpark) Het moet toch lukken om een aantal van hen tegen te komen.

19 mei
Vandaag is de grote uittocht begonnen op de camping. Van bijna vol tot bijna leeg. Het wordt steeds mooier en rustiger. Canadezen hadden het afgelopen weekend een lang weekend i.v.m. Victoriaday.
Het is mooi weer vandaag. We trekken er weer op uit. Dit keer kiezen we voor de ‘Two Rivers’ trail. Deze route leidt ons naar grote hoogtes. We lopen van het ene uitzichtpunt naar het andere. En de één is nog mooier dan de andere. Maar ook vandaag helaas geen groot wild gezien.

20 mei
Vandaag gaan we er met de kano op uit. We rijden daarvoor naar het Opeongo lake.
Gewapend met peddels, zwemvesten en een waterdichte zak stappen we in onze kano. Eerst zoeken we het rustige water van de kreek op. Na een uurtje peddelen krijgt Wim alweer trek. We sturen onze kano in het riet en genieten van onze baquette gezond die we op de camping al hadden gemaakt. Het Canadese brood smaakt ons toch iets minder. Alles lijkt hier wel gezoet te zijn, en zo ook het brood. En dat is voor een keer lekker maar niet iedere dag.
Nu gaan we maar eens het meer op. We genieten van het uitzicht vanaf het water. Zo hier en daar zien we picknickplaatsen op de eilandjes waar we langs varen. We leggen aan om nog meer van de omgeving te genieten. Maar dan…oeps…zodra ik ben uitgestapt, trek ik de kano iets te ver de kant op. De kano kapseist en Wim ligt in het water. Niet leuk voor Wim maar ik lig in een deuk van het lachen. Dat wordt kleren uittrekken, over de bosjes hangen en wachten totdat ze droog zijn. Gelukkig hebben we een handdoek bij ons zodat Wim niet helemaal in zijn adams kostuum hoeft rond te lopen. Desondanks genieten we van de omgeving. Het was weer een enerverende middag. Het wild heeft het weer van ons gewonnen…. ze hebben zich weer niet laten zien.

21 mei
We hebben de wandelroutes voor het uitkiezen. Vandaag kiezen we voor een wandelroute van 12 km met moeilijkheidsgraad 3 (voor wat het waard is). Aan het begin van de trail (route) liggen boekjes met informatie over de trail. Voor 0.50 dollarcent mag je het houden en anders lever je het boekje aan het einde weer in. Ook schrijven we ons in, in het gastenboekje (ook aan het begin van ieder trail).
Het is wederom een mooie trail. Zeker de moeite waard maar wat is het warm zeg! We klauteren over enorme wortelstronken, rotsen en watertjes. Inmiddels zijn mijn voeten niet meer droog. Misschien had ik net als Wim nieuwe wandelschoenen moeten kopen, maar ja als je alles van te voren weet …
En geloof het of niet, we zien weer geen groot wild. Alleen kleine chipmunks die om ons heen dartelen. Volgens mij hebben we er wel 100 gezien. Zeer indrukwekkend is ook weer de dammen die bevers kunnen bouwen, waardoor een heel nieuw meer ontstaat.
Om 17.00 uur komen we het bos weer uit. Ik zie in de verte een donkere lucht. Als we op weg zijn naar onze camping begint het te stortregenen. Gelukkig zitten we droog in de camper.
’s Avonds liggen we er vroeg in. De klim- en klauterpartij was toch wel vermoeiend.
Morgen blijven we nog een dagje op de camping om te wassen, ons blog te schrijven en te chillen.
Vrijdag gaan we richting Kingston. Stond niet gepland maar een planning is om van af te wijken. Zondag rijden we naar Hamilton, waar we door Bob en Pearl worden opgehaald. Daar zijn we tot zondag 1 juni.
Tot gauw weer!